Het verhaal van… Erik-Jan!
Als je bij hem de kamer binnenloopt, maak je meteen kennis met de liefde van zijn leven: de vrachtwagen. In alle soorten en maten zijn ze te bewonderen. Zelfs een aantal plankjes in de keuken hebben eraan moeten geloven. Ik ben te gast bij Erik-Jan Vos; een bijzondere jongen, met een onwaarschijnlijk verhaal.
Erik-Jan neemt dit jaar deel aan Mont Ventoux on Wheels (MVOW) en gaat niet alleen de uitdaging aan om zelf de tocht van ruim 21 kilometer naar de top van deze winderige berg tot een goed eind te brengen, maar wil ook de deelnemers in een rolstoel helpen de top te halen. Er zijn voor anderen, dat is iets wat voor hem belangrijk is. Dankzij MVOW krijgt hij hier op een mooie manier de kans voor, maar het biedt hemzelf ook de kans om weer aansluiting te krijgen bij de samenleving. De aansluiting die hij 8 jaar geleden tegen wil en dank heeft verloren.
Ongelukkige levenswending
Nog maar 19 is hij en in de kracht van zijn leven. Daar geniet hij ook met volle teugen van, maar dan is daar dat noodlottige ongeval. Op een ochtend in februari, als hij op weg is naar zijn werk, verliest Erik-Jan de macht over zijn stuur. Hij komt hard tot stilstand tegen een boom en raakt buiten bewustzijn. Uiteindelijk ligt hij 102 dagen in coma.
Erik-Jan laat een filmpje zien dat hij heeft gemaakt. De klanken van ‘Bloed, zweet en tranen’ begeleiden de foto’s van voor zijn ongeluk, van het ongeluk zelf, van zijn periode in het ziekenhuis en in de revalidatiepraktijk én van zijn grote droom. Indrukwekkend en het mag ook een wonder worden genoemd dat hij dit ongeluk überhaupt heeft overleefd.
Als hij ontwaakt uit zijn coma, valt moeilijk in te schatten waartoe Erik-Jan ooit weer in staat zal zijn. De artsen weten in ieder geval wel dat hij niet meer zal kunnen lopen en dat ook praten erg moeilijk zal worden. Vol goede moed begint Erik-Jan echter aan zijn revalidatieproces en dan wordt al snel duidelijk hoeveel karakter deze jongen heeft.
“De artsen hebben wel verteld dat ik nooit meer uit die rolstoel zou komen, maar daar dacht ik zelf anders over. Vrachtwagens zijn mijn grote passie en mijn droom is om vrachtwagenchauffeur te worden. Dat is mijn doel en dat ga ik halen. Daarvoor moet je wel kunnen lopen en dat is alvast gelukt!”
Ondanks hersenletsel de Ventoux op
Ook praten gaat hem dus inmiddels goed af. Met name de afgelopen 5 jaar heeft hij zich enorm ontwikkeld en daardoor kan hij nu ook op zichzelf wonen. Wel met begeleiding vanuit Interakt Contour. Erik-Jan heeft door het ongeluk namelijk Niet Aangeboren Hersenletsel. Hij wordt onder andere begeleid door Karin Vis. Erik-Jan heeft haar gevraagd om bij dit gesprek te zitten, want dat vindt hij fijn. Karin gaat ook mee naar Frankrijk.
Dankzij Interakt Contour is Mont Ventoux on Wheels ook in beeld gekomen bij Erik-Jan. “Eerst vond ik het wel erg spannend moet ik eerlijk toegeven. Een grote groep mensen die ik moest leren kennen. Ik heb dat een paar keer eerder gehad en daarbij regelmatig het gevoel gekregen dat mensen me zielig vonden. Dat ben ik niet en ik vind het vervelend als er zo naar me gekeken wordt. Bij MVOW is dat anders; ik heb het gevoel dat ik er echt bij hoor. De wereld is vaak erg hard, maar hier is dat anders. Ik kan zo blij worden van de manier waarop mensen uit de groep op me reageren”, vertelt hij met een grote lach op zijn gezicht.
Doorgaan
Het ongeluk heeft natuurlijk veel veranderd in zijn leven. Met veel mensen met wie hij voor zijn ongeluk veel om ging, heeft hij nu niet of nauwelijks contact. Hij begrijpt dat ook wel, want hij is de oude Erik-Jan niet meer. “Dat is ook wel het mooie bij de groep van Mont Ventoux on Wheels: iedereen leert mij kennen hoe ik nu ben en dat is erg fijn”, realiseert hij zich.
In diezelfde lijn vindt hij ook dat hij niet persé minder gelukkig is dan voor het ongeluk. Erik-Jan: ”Ik ben serieuzer geworden in positieve zin, leef meer voor mijn passie en geloof dat ik nog steeds mijn dromen uit kan laten komen. Dat geeft me veel kracht.” Muziek is hierbij erg belangrijk voor hem, van Nederlandstalig tot Hardstyle. “In muziek kan ik mijn emoties goed kwijt. Het geeft me enorm het gevoel dat ik leef!”
Hij wil ook niet meer te veel achteromkijken. In zijn woonkamer hangt een enorme foto van de vrachtwagen van zijn vader. Op de truck is duidelijk een levensmotto van Erik-Jan te lezen: ‘En Door!!’.
Dat Erik-Jan door gaat is meer dan duidelijk. Dat hij voor zijn passie leeft al helemaal. Hij heeft de afgelopen jaren een tijdje bij lunchroom Uniek gewerkt in Nunspeet, maar is nu met zijn jobcoach op zoek naar een baan dichtbij vrachtwagens. Het ziet er zelfs naar uit dat hij binnenkort een keuring mag doen bij het RDW om te kijken of hij weer in aanmerking kan komen voor een rijbewijs. “Eigenlijk kon dat misschien al eerder, maar ik ben laatst met mijn mountainbike tegen een betonrand aangereden en heb mijn sleutelbeen gebroken. Dat moest natuurlijk eerst goed genezen”. Even is hij stil en dan begint hij te lachen: “En door!!”.
Inspirerende teamgenoot
Zijn ultieme doel, het rijden in een vrachtwagen en dan bij voorkeur in een gele Scania R500, komt dus steeds meer in beeld. Net zoals het behalen van de top van de Mont Ventoux. “Ik weet dat veel mensen niet geloven dat ik de 21 kilometer naar de top ga halen, maar ik zal mijn gelijk krijgen en bewijzen dat het wel gaat lukken. Zeker omdat we het samen gaan doen.”
Te horen krijgen dat je nooit meer kunt lopen en dan jaren later deze uitdaging aangaan. Dat alleen al is voor veel van zijn teamgenoten een enorme motivatie om zelf ook alles eruit te halen. Erik-Jan ziet zichzelf overigens totaal niet als voorbeeld. “Ik wil en moet mijn lichaam blijven uitdagen, alleen dan haal ik het maximale eruit. Dat doe ik niet voor anderen, maar voor mezelf. Als het nodig is wil ik anderen natuurlijk wel helpen, want dat vind ik belangrijk. Schrijf je dat wel op?!” Hier voegt hij nog aan toe: ‘Laatst heb ik een stuk alleen gelopen, maar dat vond ik helemaal niks, ik heb de groep dus ook nodig.”
Het is inmiddels etenstijd en Erik-Jan heeft de luxe dat hij dagelijks met een groep medebewoners van het appartementencomplex eet. Als we naar buiten lopen, kijk ik nog een keer naar de tekst op de muur bij hem in de gang. Daar staat ook zijn andere levensmotto: ‘Lach en leef je droom…’
De tekst overvalt me. Wat een kracht. Ineens komt ook het volledige besef dat Erik-Jan precies is waar Mont Ventoux on Wheels voor staat. Geloven in jezelf en in de ander. Het maximale eruit proberen te halen en niet zomaar bij de pakken neer gaan zitten. Doelen durven te stellen en weten dat je elkaar nodig hebt. Iedereen kan bijdragen. Die positieve kijk, die energie en als het dan toch een keertje anders loopt: ‘En Door!!’.
Tekst geschreven door Jan Willem Koopman (augustus 2017).
